همان طور كه گفته شد ، پس از آن كه در روز نهم آبان ارتش عـراق از تلاش هاي مذبوحانه خود نتيجه اي نگرفت ، از ادامه تهاجمات بعدي منصرف شد و با اتّخاذ تاكتيك پدافندي به استحكام مواضع خود پرداخت . از سوي ديگر نيروها و تجهيزات ما هم در حدّي نبودند كه بتوانند به نيروهاي عراقي غلبه كنند ، بر اين اساس فرماندهان تصميم گرفتند ، مدّتي با اجراي عمليات محدود و ايذايي به دشمن صدمه رسانده و در عين حال زمينه اجراي عمليات وسيعي را فراهم سازند .
پس از ايجاد سد دفاعي در برابر هجوم ارتش عراق مي توان گفت كه اجراي عمليات محدود دوّمين مرحله جنگ به شمار مي آيد . هدف رزمندگان ايراني در اين مرحله خسته كردن ، به ستوه آوردن ، تضعيف و انهدام ماشين جنگي عراق بود . اين مرحله در شرايطي تحقّق پذيرفت كه خرمشهر در تصرّف نيروهاي دشمن ، آبادان در محاصره و اهواز در تيررس آتش دوربرد سربازان عراقي بود ، علاوه بر آن شهرهاي مهران ، نفت شهر ، قصرشيرين ، موسيان و … در اشغال دشمن قرار داشت .
در چنين شرايطي ما در منطقه پل نادري دو عمليات محدود به نام هاي (تپّه چشمه) و (كانال هندلي) انجام داديم . قبل از توضيح دو عمليات مزبور اين نكته يادآوري مي شود كه پل فلزي نادري تنها پل موجود بر روي رودخانه كرخه بود . ظرفيت اين پل حدود سي تن بود ، بنابراين عبور وسايل سنگين مانند بولدوزر از روي اين پل امكان نداشت ، به همين خاطر در مجاورت اين پل يك دستگاه پل “پي ام پي” كار گذاشته شد و از هر طرف با چهار كابل قوي مهار گرديد .
اين پل تا زماني قابل استفاده بود كه آب رودخانه جريان عادي داشت . در زمان هاي بارندگي كه حجم و جريان آب افزايش مي يافت ، غير قابل استفاده بود . در يكي از روزهاي باراني فشار آب به حدّي رسيد كه كابل هاي مهاري پاره شدند و قطعات پل را آب رودخانه با خود برد . عراقي هاي مستقر در ساحل رودخانه (در نزديكي هاي سرخه صالح) با ديدن قطعات پل با اين تصوّر كه وسيله جديدي به سوي آنها در حركت است ، قطعات مزبور را مورد هدف قرار مي دهند و با رگبار شديد به سمت آن تيراندازي مي كنند . پس از خرابي پل عبور و مرور تانك به آن سوي رودخانه متوقّف شد و ما بايد هر چه سريعتر راه حلّي پيدا مي كرديم .
دو راه به نظرمان رسيد ، اوّل اين كه پل پي ام پي ديگري از همان نوع را جايگزين كنيم ، مشروط بر اين كه هنگام بارندگي ، كابل هاي يك طرف آن باز شود . دوّم آن كه پل نادري تقويت شود به حدّي كه عبور تانك و خودروهاي سنگين از روي آن به سهولت انجام گيرد .
ابتدا براي تقويت پل استادي از دانشگاه تهران دعوت شد . استاد فرهومند با تلاش و زحمات فراوان در حالي كه لباس سربازي بر تن داشت با محاسبات دقيق علمي پس از گذشت يك ماه ، ظرفيت پل را به بيش از 60 تن رساند . استاد تصميم گرفت ظرفيّت پل را به 90 تن برساند تا تانك با تريلي هم بتواند از روي آن عبور كند ، پس از گذشت 15روز تغييرات مطلوب به نتيجه رسيد و از آن پس اهداف مورد نظر ما تأمين شد .
هر چند كه بعدها در اثر بي دقّتي دو راننده تانك كه همزمان بر روي پل قرار گرفتند و در اثر شكستن يكي از پايه ها ظرفيت آن كاهش يافت امّا در هر حال براي عبور و مرور و حركت تانك ها و خودروهاي سنگين با مشكلي مواجه نشديم .
انتهای مطلب
