بخش دوم – اجرای مأموریت
نتایج عملیات روز 11 اردیبهشت 1361
نصر1 در طول روز با مقاومت سرسختانه دشمن روبه رو بود. توانست مواضع متصرفی خود را حفظ کند؛ اما قادر به پیشروی جهت ترمیم خط پدافندی نگردید. نصر2 پاتک دشمن را دفع و مواضع متصرفی را حفظ نمود؛ اما تهدید دشمن از سمت راست ادامه داشت. نصر3 با احداث خاکریز در سمت چپ محور پیشروی توانست تأمین خود را برقرار نموده و به سمت اهداف از پیش تعیین شده پیشروی نماید. در همان روز پاتک دشمن را دفع نمود و مواضع متصرفی را حفظ کرد. نصر4 هنوز در خط پدافندی تعیین شده مستقر نگردیده بود؛ اما در خنثی کردن پاتک دشمن نصر3 را یاری نمود. نصر5 در عمق منطقه نبرد با دشمن درگیر بود، تلفات و ضایعاتی را متحمل گردید. در مجموع در سطح قرارگاه نصر در تاریخ 11 اردیبهشت 1361 موفقیتهایی به دست آمد؛ لیکن اهداف تعیین شده برای مرحله یکم عملیات بیت المقدس هنوز تأمین نگردیده بود.
عملیات روز سوم (12 اردیبهشت 1361)
طرح ریزی و فعالیت ستادی در جهت تکمیل اجرای مرحله یکم عملیات ادامه داشت. برای خارج شدن نصر1 از بن بست ایجاد شده، لازم بود تقدم آتشهای توپخانه را به نصر1 اختصاص دهند و در منطقه نصر1 با ایجاد توده ای آتشهای توپخانه لشکر، پیشروی نیروها را تسهیل نمایند. در مدت 48 ساعت گذشته وضعیت سایر نیروها تا حدودی بهتر بود. موفقیتهایی داشتند و یا مشکل حادی در رسیدن به هدف تعیین شده نداشتند. بر همین اساس از ساعت اولیه روز 12 اردیبهشت 1361 حجم عظیمی از آتش توپخانه های موجود در منطقه، برای شکستن مقاومت دشمن در جلو نصر1 فرو ریخت. خوشبختانه طولی نکشید که پستهای شنود مؤثر بودن آتشهای اجرا شده را با دریافت گزارشهای نیروهای دشمن به فرماندهان رده های بالاتر اعلام نمود.
نیروهای قرارگاه نصر1، پاسی از نیمه شب پیشروی خود را به سمت جاده خرمشهر – اهواز برای ترمیم خط پدافندی شروع کردند و پس از مدت زمان کوتاهی با دشمن درگیر شدند.
درگیری نصر1 با دشمن در شب تاریک و تبادل آتش بین آنها محدوده درگیری نیروها را برای نصر2 که جلوتر استقرار داشت، مشخص می کرد. قرارگاه نصر تأکید داشت نصر2 به هر ترتیب مقدور، نصر1 را در رسیدن به اهداف خود یاری نماید.
بررسی وضعیت نشان می داد وضعیت قرار گرفتن نیروهای نصر1 نسبت به خط پدافندی نصر2 عقب تر و به سمت شمال می باشد. در اولین اقدام با دادن علامت با وسیله چراغ قوه رنگی در سمت چپ، حرکت نیروهای نصر1 را نسبت به نقطه هماهنگی بین دو قرارگاه توجیه کرد. فرمانده گردان توپخانه کمک مستقیم نیز به دو قبضه توپ 105 م م که در سمت چپ برای جلوگیری از دور زدن دشمن ثبت تیر نموده بودند دستور داد که در آن جهت آتشهای پشتیبانی نصر1 را تقویت کنند. نصر1 با نصر2 ارتباط بی سیمی داشتند و موارد دیگری که جهت راهنمایی لازم بود صورت گرفت. مدت زیادی طول نکشید. نصر1 مقاومت نیروهای دسمن را در هم شکست و فریاد الله و اکبر بلند شد. حدود ساعت 6 در روشنایی سپیده دم قبل از طلوع آفتاب نصر1 به جاده خرمشهر – اهواز رسید و در شرق جاده گسترش یافت. بدین ترتیب خط پدافندی در سطح قرارگاه نصر در قسمت شمالی ترمیم گردید و نصر2 از نگرانی دور زدن دشمن از سمت راست رهایی یافت.
در اولین ساعات روز 12 اردیبهشت 1361، تیپ4 زرهی مأموریت یافت در فاصله بین قرارگاه نصر2 و نصر3 در شرق جاده گسترش یابد و با طرفین ارتباط حضوری داشته باشد. بر اساس شناسایی های انجام شده در روز 11 اردیبهشت 1361 تیپ4 به سمت جلو پیشروی و مقاومت های باقیمانده دشمن را منهدم نموده و در ساعت 5 و 30 دقیقه نیروهای تیپ به جاده دسترسی پیدا می کنند و گسترش آنها در خط پدافندی تا ساعت 7 و 30 دقیقه ادامه داشت؛ بدین ترتیب در سمت چپ نصر2 نیز نیروها استقرار یافتند و نصرهای 1 و 2و 4 در امتداد یکدیگر در شرق جاده خرمشهر – اهواز و در محدوده تعیین شده گسترش یافتند. در ساعت 7 و 25 دقیقه دو فروند فانتوم نهاجا مواضع و استحکامات دشمن را در غرب جاده بمباران کردند. دود ناشی از بمباران نشان می داد که خسارات و ضایعات قابل توجهی به نیروهای دشمن وارد شده است. آتش توپخانه های طرفین به صورت مستمر اجرا می شد. به ویژه در روز از شدت بیشتری برخوردار بود. از ساعت 7 به بعد فعالیت دشمن در منطقه جنوبی نصر2 و در مقابل نصر4 افزایش یافت. برادر شهبازی فرمانده نیروهای سپاه در قسمت جنوبی نصر2 گزارش داد تانکهای دشمن از طرف گرمدشت به طرف ما در حرکتند، همچنین بالگردهای دشمن در مقابل ما در حال پیاده کردن نیرو هستند، اجرای پاتک توسط دشمن حتمی است. ضمن ارائه راهنمایی های لازم برای استفاده از نیروهای در خط و امکانات موجود، با فرمانده گردان کمک مستقیم توپخانه جناب سرگرد مناف پور تماس گرفتم و گفتم منطقه مورد نظر را با آتش توپخانه بپوشاند.
با توجه به کارکرد مؤثر بالگردهای هجومی هوانیروز از قرارگاه نصر درخواست اعزام دو فروند بالگرد گردید. آمادگی توپخانه برای اجرای آتش و انتقال آن به نقاط دیگر بسیار خوب بود. طولی نکشید که منطقه مورد نظر زیر آتشهای توپخانه قرار گرفت. برای اعزام بالگرد از تیپ4 نیز درخواست مشابهی به قرارگاه نصر واصل شده بود؛ چون مورد و هدف یکی بود دو فروند بالگرد از طریق هوانیروز به منطقه اعزام گردید و در چند نوبت برای انهدام نیروهای دشمن استفاده شد. تیپ4 زرهی نیز با تانکهای مربوطه به مقابله پرداختند. برادر شهبازی در ساعت 8 و 15 دقیقه گزارش نمود که فعلاً دشمن متوقف شده است؛ اما نیروهای دو طرف به شدت درگیر هستند. در همین حال دو فروند دیگر از بالگردهای هجومی هوانیروز وارد منطقه نبرد شدند. با ظاهر شدن بالگردها لازم بود مراتب به نیروهای خودی که در مسیر پروازی هستند، ابلاغ شود؛ تیراندازی نکنند تا بالگرد مأموریت خود را انجام دهد و مراجعت نماید. مراتب به برادر شهبازی و تیپ4 ابلاغ شد.
چون مسافت تا هدف نزدیک بود، بالگردها قادر بودند از بالای سر نیروهای خودی اهداف را مورد اصابت قرار دهند.
تیراندازی بالگردهای هجومی به استعداد دو2 تیم؛ هر تیم تا سه بار تکرار شد. حدود ساعت 9 و 30 دقیقه نیروهای پاتک کننده به دو قسمت جدا شدند و تعداد زیادی از تانکهای دشمن به سمت شمال حرکت کردند و تعدادی نیز در جلو تیپ4 درگیر بودند. به نظر می رسید هدف، دور زدن نیروهای نصر2 از شمال بود؛ چون حرکت نیروهای زرهی در عرض منطقه نبرد با اصول تاکتیکی مناسبتی ندارد و شدیداً آسیب پذیر است. در چنین شرایطی که مسافت تک کننده تا خط پدافندی زیاد باشد، ابتدا از آتشهای توپخانه که با برد بلند استفاده می گردد و پشتیبانی نزدیک هوایی توسط نیروی هوایی انجام می شود.
از افسر رابط نیروی هوایی که در منطقه حضور داشت و با یک دستگاه جیپ میول مجهز به بی سیم با دسک هوایی (مرکز پشتیبانی مستقیم هوایی) تماس حاصل بود، خواسته شد درخواست پشتیبانی هوایی و اهداف را گزارش کند.
انتهای مطلب