بخش دوم – اجرای مأموریت
نبرد روز 14 اردیبهشت 1361
جا به جایی و تعویض نیروها طبق سازماندهی جدید ادامه داشت، دستور آگهی در مورد شناسایی از وضعیت و نحوه استقرار و تجهیزات دشمن، از طریق قرارگاه نصر به تیپ2 ابلاغ شد. در مرحلۀ اول عملیات تیمهای شکار تانک در غافلگیر کردن و انهدام نیروهای زرهی و پیاده مکانیزه دشمن بسیار موفق عمل کرده بودند. در زمین صاف و هموار دشت خوزستان، نیروهای پیاده قادر به مقابله با تانک نیستند در صورتی که نبرد در روز واقع گردد بازهم موضوع مقابله مشکل تر است؛ چون سلاح های ضد تانک موجود در یگانهای پیاده دارای برد محدودی هستند و یگانهای زرهی با داشتن توپ و تیربار، از قدرت آتش و برد بیشتری برخوردار هستند. بهترین موقعیت برای نیروهای پیاده در چنین شرایطی جنگ در شب است البته وضعیت نبرد وقتی به سود افراد پیاده خواهد بود که یگان زرهی غافلگیر شود. (تانکهای پیشرفته دارای دوربین دید در شب هستند اما دید آنها کمتر از روز است.)
نیروی هوایی دشمن روزها بسیار فعال بود. پیشروی در طول روز برای انجام تک مشکل بود. بهترین زمان برای انجام عملیات تک در شب بود. حرکت در شب نیز نیاز به اطلاعات دقیق دارد. آگاهی از این که دشمن در چه مسافتی و با چه وضعیتی حضور دارد بسیار مهم است؛ چون قبلاً برای مقابله با آن می توان پیش بینی کرد و نیروی مناسب و تجهیزات مورد نیاز اختصاص داد.
گردان 275 تانک مأمور به تیپ2 طبق دستور جزء به جزء صادره از لشکر به یگان سازمانی ملحق گردید؛ بدین ترتیب تیپ4 زرهی به طور کامل در احتیاط قرارگاه نصر قرار گرفت. این موضوع باعث می گردید لشکر دارای یک یگان زرهی که از قدرت آتش و تحرک خوب برخوردار است به صورت آزاد در اختیار داشته باشد تا در صورت نیاز در هر نقطه و منطقه ای از صحنه عملیات برای کمک به نیروهای عمل کننده حضور داشته باشد. با برگشت گردان 275 تانک به یگان سازمانی، لازم بود در تجدید سازمان و تقویت سلاحهای اجتماعی طوری است که جایگزینی خدمه آسیب دیده چندان مشکلی ندارد. زیرا سه تا پنج نفر خدمه برای هر یک از یلاحها نسبت به سنگینی، روانه کردن و پیاده کردن آنها در نظر گرفته می شود، معمولاً هر کدام دارای سوابق خدمتی (پایه خدمتی) متفاوتی هستند؛ اما در موقع سازماندهی آموزش تکمیلی سلاح مربوطه را طی نموده اند. در چنین مواردی قدیمی ترین فرد مسئولیت فرماندهی قبضه با تیراندازی با سلاح را عهده دار می گردد و نفر جدید مهمات بیار و یا گلوله گذار خواهد بود. در طول 4 روز نبرد تعدادی از خدمه سلاحهای مذکور به علیی از منطقه خارج شده بودند. با تحویل سربازان و درجه داران وظیفه از طریق جایگزینی لشکر، طبق نیاز سازماندهی گردیدند و در همان خط پدافندی و در پشت خاکریز توسط فرماندهانسازمانی آموزشهای مربوطه داده شد. در تاریخ 14/2/1361 فعالیت نیروی هوایی دشمن زیاد بود. در ساعت 15 پلهای نصب شده در منطقه قرارگاه نصر بر روی رودخانه کارون بمباران شد. به علت فعالیت خوب و پاسخ مؤثر پدافند هوایی یک فروند از هواپیماهای مهاجم سقوط کرد و به پلها آسیبی نرسید.
در همین روز تحرکاتی در چند مورد که حاکی از پیشروی دشمن به سمت نیروهای خودی بود مشاهده گردید که توسط پشتیبانی نزدیک هوایی و آتش توپخانه ها و تک بالگردهای هجومی هوانیروز متوقف گردید. جنگنده های نیروی هوایی در طول چندین عملیات هوایی در هوا و در عمق دشمن انجام دادند و 2 فروند از هواپیماهای دشمن در جنگ هوایی توسط جنگنده های فانتوم سرنگون گردیدند.
هواپیماهای دشمن در طول روز و با انجام سورتیهای متعدد در منطقه عملیات بیت المقدس فعال بودند و ضایعاتی را به تأسیسات و تجهیزات نیروها وارد ساختند.
اطلاعات دریافتی حاکی از ورود نیروهای زرهی و مکانیزه جدید تقویتی دشمن به منطقه بود. تمرکز قوای متجاوز در منطقه گرمدشت (مقابل یگانهای نصر2) و شمال خرمشهر زیاد بود و از نیروهای موجود در منطقه تا آن موقع لشکرهای 3 و 9 زرهی شناخته شده بود. این اطلاعات از اسرای عراقی دریافت شده بود.
در مرحله دوم عملیات، طبق دستورالعمل صادره از قرارگاه نصر، نصر2 مأموریت داشت در محدوده تعیین شده در روی کالک و نقشه منطقه در ساعت (س) روز (ر) به دشمن تک کند و خط مرز را تأمین نماید.
غافلگیر کردن دشمن برای اجرای تک از اهمیت خاصی برخوردار است؛ چون انجام امر سبب می گردد ضایعات نیروهای خودی به حداقل برسد و تیمهای شکار تانک از نزدیک، در اسرع وقت قادر باشند نیروهای زرهی و مکانیزه دشمن را منهدم نمایند. در این شرایط که توان مقاومت در طرف مقابل به شدت تقلیل می یابد و فرمانده قادر به کنترل نیروها نخواهد شد؛ ارتباط قطع می شود، دستورها اجرا نمی گردد و هرکس در فکر فرار و خارج شدن از صحنه است. باقیمانده نیروها نیز تسلیم می گردند؛ زیرا ابتکار عمل با نیروهای غافلگیر کننده است. برای انجام امر، اطلاعات دقیق از نحوه گسترش و تجهیزات و نقاط ضعف نیروهای در خط دشمن ضروری است. به دست آوردن اطلاعات از چند چانل صورت می گیرد:
- نیروی هوایی با اعزام هواپیماهای شناسایی مبادرت به عکس برداری از منطقه استقرار نیروهای دشمن می کند. این نوع عکسها تفسیر می شوند و روی نقشه عملیاتی برده می شوند و به یگانهای عملیاتی ابلاغ می گردد.
- عوامل اطلاعاتی که در دسترس فرماندهان رده بالاتر قرار دارند اطلاعات روز را گزارش می کنند. این نوع اطلاعات پس از تجزیه تحلیل و تفسیر به صورت خبر و یا تأیید شده در اختیار یگانهای تابعه قرار می گیرد.
- اطلاعاتی که خود نیروهای در خط توسط عوامل دیده بانی و با اعزام گشتیهای شناسایی به دست می آورند و به رده بالاتر گزارش می کنند؛ با ارسال بولتن های اطلاعاتی روزانه و یا موردی، در سطح قرارگاهها از موضوع بهره برداری می گردد.
اهمیت اطلاعاتی که تیمهای شناسایی اعزامی از گردانها، با حضور در منطقه عملیات کسب می کردند بیشتر از سایرین بود؛ زیرا دقیق تر بود و می توانست آخرین اطلاعات تلقی شده و به روز باشد. اشکال این نوع اطلاعات فقط این بود که در عمق دشمن به دست نمی آمد و وضعیت دشمن در جلوی خط پدافندی مشخص می گردید.
انتهای مطلب