چگونگی ناامنی و امنیت بخشی در منطقه کردستان
با توجه به سابقه‌ای که از تشکیل فعال شدن گروهک‌های ضدانقلاب، بیان شد، در همان روزهای اول پیروزی انقلاب، مسابقه عجیبی بین گروهک‌ها و احزاب در گسترش تشکیلات نفوذ در ادارات و جمعآوری سلاح و مهمات به هر طریق ممکن آغاز گردید. با توجه به عدم کنترل مرز و تضعیف پاسگاههای ژاندارمری، به علت کمبود سرباز، ورود اسلحه از مرزهای عراق به داخل کشور به خصوص غرب کشور شدت پیدا کرد. به طوری که در بازارهای بعضی از این شهرها مثل بساط دستفروشهای چهارشنبه بازار، بساط فروش سلاح و مهمات رواج پیدا کرده بود. حزب دموکرات و کومله در آخرین روزهای بهمن سال 57 پس از خلع سلاح پاسگاهها و همچنین هنگ ژاندارمری مهاباد در تاریخ یکم اسفند 57 به تیپ3 لشکر64 در مهاباد حمله برده و سلاح و مهمات این پادگان، اعم از سلاحهای سبک و سنگین و حتی توپخانهها را به یغما بردند و هر دوی این احزاب در اواخر اسفند به پادگان مریوان و سنندج حمله بردند و این پادگان‌ها را در محاصره قرار دادند که در آنجا با قاطعیت شهید قرنی رئیس ستاد ارتش و تقویت پادگان‌ها با نیروهای اعزامی از مرکزبه همّت شهید فلاحی که فرمانده نیروی زمینی ارتش بودند، با مقاومت برادران ارتشی مواجه شدند.
از دیگر اتفاقات آن روزها، حوادث مربوط به شهرستان گنبد بود که در آنجا کلیه عناصر ضدانقلاب متحد شده، ابتدا به پاسگاههای ژاندارمری حمله برده و پس از خلع سلاح پاسگاههای ژاندارمری و تصرف شهر گنبد، اقدام به غارت و به یغما بردن اموال مردم نمودند، که در اینجا نقش ارتش، به خصوص یگانی از لشکر77 خراسان و یگانی از لشکر 1 مرکز و یگانی از داوطلبان نیروی هوایی در سرکوبی این حادثه و اقدامات مقامات تهران و محلّی بسیار مؤثر بوده است.
ضدانقلاب که ارتش را مانع اجرای مقاصد خود میدانست، در داخل بدنه ارتش رسوخ کرده و هر روز در گوشه و کنار توطئه جدیدی را خلق می‌نمودند. گاهی اوقات شعار انحلال یا شعار ارتش بیطبقه توحیدی سرمی‌دادند. در بعضی از یگان‌ها، شوراهایی تشکیل شده بود و فرماندهان گروهان و گردان‌های ارتش را بیرویه و بدون حساب و کتاب تعویض و یا انتصاب میکردند، تا اینکه حضرت امام (ره) برای تقویت و انسجام ارتش و مقابله با توطئهها، روز 29 فروردین (سال 58) را به نام روز ارتش اعلام فرمودند و دستور دادند که ارتش در سراسر کشور در این روز در خیابان‌ها رژه برود و مردم حمایت خودشان را از ارتش اعلام نمایند و فرمودند، تضعیف ارتش تضعیف اسلام و حرام است.
با فرمان تاریخی حضرت امام (ره)، ارتش جمهوری اسلامی ایران جان تازهای به خود گرفت، سازماندهی یگان‌های ارتش شروع گردید. از آن طرف هم با تقویت کمیتهها و انجمن‌های اسلامی در پادگان‌ها و تصفیه ارتش از افراد ناباب و وابسته به رژیم (گرچه این تصفیه و پاکسازی بعضاً نارسا و دچار مشکلاتی بود) روی هم رفته وضعیت مناسبی را به وجود آورد. ضدانقلاب (کومله و دموکرات) وقتی از حملات مستقیم به پادگان‌های مریوان، سنندج، سقز نتیجه نگرفتند، در فاصله فروردینماه سال 58 تا مردادماه همان سال، به عضوگیری و تجهیز و آموزش و سازماندهی تشکیلاتی خود در کلیه شهرهای کردستان پرداختند؛ گرچه درگیری جزئی و کوچک با ارتش و سپاه تازه تشکیل یافته در دستورکار آنها قرار داشت؛ ولی عمدتاً به کارهای سیاسی و تقویت بنیه نظامی خود مشغول بودند.
انتهای مطلب
