باتوجه به این که تا یک سال قبل از انقلاب اسلامی، ایران به دلیل داشتن ارتش منظم و سلاح مدرن، مرکز ثبات و همچنین ابرقدرت خاورمیانه بود، دلیل این که گفته میشود ایران در زمان جنگ هیچ سلاحی نداشت و هیچ نظم خاصی در ارتش نبود چیست؟ چرا این سلاح ها را نادیده میگیرید؟
باتوجه به دکترین امریکا در دهه،50 ایران نیروي برتر نظامی منطقه خاورمیانه شده
بود و در راستاي همین سیاست، براساس برخی آمارهاي موجود بیش از 30میلیارد دلار
تجهیزات نظامی در این دهه خریداري گردید. با به روز شدن تجهیزات نظامی و
سازماندهی جدید نیروهاي مسلح، به خصوص نیروي هوایی و نیروي دریایی و تقویت و
گسترش نیروي زمینی، ایران قدرت اول نظامی منطقه شناخته میشد، منتها این قدرت
نظامی با راهبرد حفظ منافع امریکا در منطقه شکل گرفته و درواقع ایران به عنوان خط
مقدم امریکا در مقابل نفوذ شوروي در منطقه سازماندهی شده بود. اما بعد از پیروزي
انقلاب، این راهبرد بهم خورد و ارتش ایران کلاً در اختیار انقلاب و مردم قرار گرفت.
باتوجه به اینکه هر انقلابی بینظمیهاي خاص خودش را دارد و قدرت نظامی صرفاً
متکی به سلاح و تجهیزات نبوده و مؤلفههایی از جمله فرماندهی و کنترل، روحیه،
انضباط، آموزش، تعمیر و نگهداري و انسجام یگانها و نهایتاً پشتیبانی و حمایت همه
جانبه مسئولین و مردم نقش بسزایی در کارایی و روحیه ارتش میتواند داشته باشد، لذا
در سالهاي ،56 57 و 58 ارتش ایران دستخوش یکسري مسائل و عوارض و ضرباتی
بر پیکره خود شده بود که اثرات ناخوشایندي بر آمادگی رزمیاش داشته؛ و الّا ارتش از
نظر تجهیزات قوي بود و با همان تجهیزات هم این جنگ را اداره کرد و حتی امروز هم
از همان تجهیزات استفاده میکند. البته میتوان گفت جنگ تحمیلی یکی از عوامل مهم انسجام و قوام ارتش جمهوري اسلامی ایران بر اساس راهبرد جدیدي که نشأت
گرفته از اهداف انقلاب اسلامی ایران بود، میباشد.