نصر بزرگ (9)

بخش دوم – اجرای مأموریت

پیشروی به سمت اهداف تعیین شده

در ساعت 21 پیشروی نیروها از چهار محور تعیین شده شروع شد. تیمهای راهنما در جلوی نیروهای عمل کننده به حرکت درآمدند.

در منطقه نصر2 چهار هدف عمده برای نیروهای تک ور پیش بینی شده بود. نزدیکترین آنها انهدام گردان زرهی دشمن مستقر در منطقه مشارع بود. بعد از آن تأمین خاکریز موازی جاده اهواز – خرمشهر که در شرق جاده احداث گردیده بود. هدف سوم انهدام گردان توپخانه 1300 م م دشمن در دو کیلومتری غرب جاده خرمشهر – اهواز تعیین گردیده بود. هدف چهارم انهدام گردان زرهی دشمن که در جنوب منطقه نصر2 و در غرب جاده خرمشهر – اهواز استقرار داشت.

گردان 169 و گردان حمزه سید الشهدإ (ع) مسئول انهدام گردان توپخانه 130 م م در غرب جاده را بر عهده دار بودند.

گردان 141 و گردان سلمان فارسی تأمین خاکریز احداث شده در شرق جاده را بر عهده گرفتند.

گردانهای عمل کننده سپاه در محور جنوبی که به صورت مستقل عمل می کردند مأموریت انهدام گردان تانک دشمن در جنوب منطقه و در غرب جاده را داشتند.

فاصله اهداف تعیین شده از ساحل رودخانه متفاوت بود. منطقه مشارع در 10 کیلومتری ساحل قرار داشت. فاصله تا جاده اهواز – خرمشهر 16 کیلومتر بود.

گردان توپخانه 130 م م در غرب جاده و در 18 کیلومتری قرار داشت. گردان تانک مستقر در غرب و جنوب منطقه نیز، در فاصله 18کیلومتری بود. بررسیهای زیاد در مورد پیشروی نیروها، در قرارگاه نصر صورت گرفته بود.آخرین تصمیم بر این شد که نیروها با هم در یک زمان حرکت خود را در مبدأ شروع نمایند و تا نزدیکی هدف بروند و در آنجا توقف کنند، تا دستور تک از طریق قرارگاه نصر صادر شود. حساسیت موضوع توقف در نزدیکی هدف بود و اهمیت فوق العاده ای داشت. در صورتی که دشمن هوشیار می شد اصل غافلگیری در عملیات از بین می رفت و تصرف هدف مشکل می شد و تلفات و ضایعات نیروی انسانی و تجهیزات بیشتر می شد. البته فرمانده نسبت به اهمیت موضوع آگاه بودند و احتیاط را در نزدیک شدن به دشمن رعایت می کردند.

با توجه به شناساییهای صورت گرفته، نیروهای دشمن در جلوی خط پدافندی خود مین گذاری نکرده بودند و موانعی در رسیدن نیروها به هدف وجود نداشت. با این وجود تیمهای مین بردار مهندسی همراه گردان های عملیاتی بودند و در صورت نیاز وارد عمل می شدند. افسر رابط هوایی برای درخواست پشتیبانی هوایی و رابط هوانیروز جهت استفاده از بالگردهای هجومی و پشتیبانی در قرارگاه نصر2 حضور داشتند.

به علت حساسیت حفط و نگهداری پل برقرار شده در منطقه نصر2 دو قبضه توپ ضد هوایی در طرفین پل استقرار یافت.

گردان 313 توپخانه مختلط ( 105 م م و 155 م م ) کمک مستقیم تیپ آمادگی داشت طبق جدول زمانی تعیین شده از سوی قرارگاه نصر از پل عبور کند و این زمان از ساعت 2 و 50 دقیقه ال 3 و 50 دقیقه تعیین شده بود.

مبدأ زمانی از ساعت شروع تک محاسبه می شود یعنی دو ساعت و 50 دقیقه از ساعت شروع تک گذشته عبور خودروهای گردان توپخانه 313 شروع می شود و سک ساعت بعد یعنی در ساعت 3 و 50 دقیقه خاتمه می یابد.

این یگان ها پس از عبور از رودخانه، بایستی ده کیلومتر به سمت غرب و جلو برود و در موقعیت مناسب موضع آتش تهیه کند. در این وضعیت این گردان قادر بود با توجه به پیشروی 16 کیلومتری نیروها، آتش پستیبانی مؤثر اجرا کند.

فرمانده گردان توپخانه کمک مستقیم تیپ، مشاور فرمانده تیپ در اجرای آتشهای پشتیبانی و بنا به درخواست می باشد. او مسئولیت دارد هماهنگی های لازم را با فرماندهان دسته خمپاره اندازهای 120 م م و موشک اندازهای 107 م م گردانهای تابعه تیپ در اجرای آتش های پشتیبانی نیروها به عمل آورد و لیست آماج و اهذاف واگذاری را به آنها بدهد. این نوع تبادل اطلاعات و تعیین حدود سبب می گردد که در تمام منطقه مسئولیت واگذاری به تیپ در هر لحظه آتشهای پشتیبانی وجود داشته باشد و از جهتی منطقه ای خالی از اجرای آتشهای پشتیبانی وجود نداشته باشد.

اجرای همین آتشهای پشتیبانی است که فرمانده را قادر می سازد در هدایت یگانهای تک ور نقاط ضعف را بپوشاند و تحرکات دشمن را در هر جای منطقه سرکوب نماید.

گردان 275 تانک که به صورت نیروی احتیاط وارد عمل می شد، لازم بود طبق زمان بندی ابلاغ شده از ساعت 3 و 50 دقیقه تا 4 و 50 دقیقه از پل عبور نماید. با توجه به سرعت حرکت تانکها، این گردان قادر بود پس از عبور از رودخانه، در هر یک از محورهای چهارگانه که نیاز باشد وارد عمل گردد. با توجه به شرایط منطقه عملیات که صاف و هموار بود، موانعی برای حرکت آنها وجود نداشت. در وضعیت موجود یگان زرهی بهترین نیروی ضربت بود که سازماندهی شده بود. نصر2 می توانست در شرایط بحرانی از وجود این نیروی پر تحرک به خوبی استفاده کند.

گروهان دوم بهداری که از گردان 545 بهداری لشکر به تیپ مأمور شده بود براساس دستور العمل ابلاغی موظف بود، از ایستگاه های امداد در خط، شهدا و مجروحان را به بیمارستان صحرایی لشکر تخیله نماید.

برای تردد آمبولانسها از پل احداثی حق تقدم تعیین شده بود و به صورت اضطراری در موقع نیاز از پل عبور می کردند.

گروهان دوم نگهداری اعزامی از گردان 546 تعمیر و نگهداری لشکر در راستای مأموریت واگذاری موظف بود هر نوع خودرویی که در منطقۀ عملیاتی به عللی از کار می افتاد و یا نیاز به تعمیر داشت را در اسرع وقت تعمیر نماید و و در صورت قابل تعمیر نبودن از منطقه خارج نماید. تعمیرکاران این گروهان با استفاده از کارگاه تعمیر در پشت سر نیروها با یک فاصله مناسب که در زیر آتشهای توپخانه دشمن واقع نشوند، حرکت می کردند. دسته دوم گروهان جلویی گردان مخابرات، اعزامی از لشکر، با برقراری ارتباط دائمی از دو چانل FM  و AM  با استفاده از دستور کار ثابت مخابرات آمادگی داشت در اسرع وقت، ضمن برقراری تماس با رده بالاتر، پیامهای عملیاتی را بین نصر 2 و قرارگاه نصر مبادله نماید.

دسته دوم دژبان اعزامی از گروهان یکم گردان دژبان لشکر، طبق دستورالعمل ابلاغی، نقاط ایست و بازرسی را در سراسر منطقه تعیین نموده بود. با گماردن مسئولان در هر نقطه، تردد نیروها را در منطقه کنترل می کرد. خط کنترل عقب نیروها رودخانه کارون تعیین شده بود.

علاوه بر آن، عناصر دژبان وظایفی در حراست و بازجویی از اسرای دشمن داشت. سازماندهی و انتخاب محل جمع شدن اسرا و نحوه حراست آنان توسط جناب سرهنگ پرویز دارالصفایی، رئیس ستاد و معاون اداری تیپ صورت گرفته بود و در مورد بازجویی از اسرا رکن دوم تیپ مسئولیت داشت که این امر با کمک رکن دوم لشکر انجام می شد. رسد دوم آماد از گردان 568 آماد و ترابری لشکر به تیپ مأمور شده بود. این رسد در تأمین مواد اولیه برای طبخ غذا مسئولیت داشت. با برقراری نقاط آماد در منطقه تیپ، مواد غذایی مورد نیاز، طبق برنامه مصوبه از سوی ارتش جمهوری اسلامی ایران تهیه شده بود. جیره عملیاتی به مدت هفت روز و جیره عادی برای 15 روز موجود بود. با نگرش به سازمانی که اشاره شد، همه عناصر و عوامل و نیروهای رزمنده و پشتیبانی کننده آماده اجرای عملیات بودند.